De productie in pakhuis Koningin Emma in 1983 was het werkelijke hoogtepunt in de kunstlichtproducties. De belichters Carlus Koopman en vooral ook Willem Hekkema met zijn op fotografische technieken steunende licht werkten hier op zo’n hoog niveau dat de spelers daar nog maar ternauwernood een – vreemd genoeg toch noodzakelijke – aanvulling op konden blijven geven (foto 119).



De daarop volgende productie in de Oude Kerk van Amsterdam, de derde, in 1984, was aanvankelijk met kunstlicht gepland. Maar de met bordelen omkranste kerk ontving in de loop der jaren steeds meer omgevingslicht en doofde daarmee het door Bewth beoogde licht. Daarop werd besloten om voor het eerst een voorstelling te ontwerpen die in het niet te beïnvloeden daglicht zou drijven.







(deze tekst is een samenvatting uit: BEWTH VOLTOOID samengesteld door Carol Schade en Ben Zwaal, met een tekstbijdrage van Klaske Bruinsma, en in 2005 verschenen bij uitgeverij THOTH te Bussum)